Miesiąc: marzec 2014

Na podstronie GALERIA pojawiło się jeszcze trochę zdjęć. Dodałem galerie z Peru, Boliwii, Maroka, Dachsteinu i Rogalina. W każdej z nich są zdjęcia zrobione w ubiegłym roku – jeśli nie wszystkie to przynajmniej niektóre. To był dobry rok – zobaczymy czy obecny mu dorówna…

Zapraszam do obejrzenia dwóch następnych podgalerii: Etiopia oraz mieszkańcy Etiopii. Miłego oglądania 🙂

W czarnym panelu powyżej (trochę z prawej) pojawił się link GALERIE. Będę tam umieszczał wybrane zdjęcia z fotowypraw, delegacji, warsztatów i innych wyjazdów. Na początek zapraszam do obejrzenia kilkunastu fotografii z Gruzji. Co prawda wiele z nich już było publikowanych przy wpisach na blogu, ale nie wszystkie, poza tym teraz są większe i można je obejrzeć w bardziej cywilizowanych warunkach 🙂

Następne już wkrótce.

Korzystając z kilku dni wolnego wybrałem się w okolice Grudziądza na fotograficzny zwiad. W planie miałem znalezienie kilku oczywistych punktów widokowych (patrz zdjęcie powyżej) i poszwędanie się po okolicy żeby znaleźć te mniej oczywiste. Szczęście mi dopisało: prawie cały czas świeciło słońce, a wieczorami pojawiały się subtelnie przebarwione chmurki. Było tak ciepło, że na łąkach można było usłyszeć buszujące w poszyciu myszy. Mój stary znajomy, Indianin Zachmurzona Twarz, był w wyraźnej defensywie. Zresztą od kiedy zaczęło sprawiać mi frajdę robienie zdjęć w każdych warunkach, jego towarzystwo stało się mniej uciążliwe.

Miałem też inny cel związany z fotografią: chciałem zobaczyć wystawę zdjęć z naszej fotowyprawy do Maroka autorstwa mojego przyjaciela, Adama Jędrzejewskiego. Niestety, tak się wkręciłem w szukanie plenerów, że nie zdążyłem.

Powyższe zdjęcie przedstawia starówkę Grudziądza od strony Wisły. Poniższe też:

Okolice są nieźle pofałdowane, czego tak mi brakuje w Wielkopolsce:

Po całym dniu objeżdżania gotyckich miasteczek i ruin zamków wieczorem wróciłem nad Wisłę. Nad rozlewiskiem w dolinie znalazłem ładną kompozycję z pionowych drzew i poziomych chmur:

A nad samą rzeką czekał na mnie fioletowy zachód słońca. Od jakiegoś czasu bardzo lubię ten zimno-ciepły kolor – mi zdecydowanie kojarzy się z ciepłem:

Gdzie najlepiej szukać natchnienia przez kolejnymi podróżami? Określenie „wiosenna inspiracja” może kojarzyć się z łąką pełną kwiatów, ale z takiego miejsca w ogóle nie chce się wychodzić, więc raczej nie zachęca do podróży. Lepiej pojechać na berlińskie targi turystyczne ITB. Można tu spotkać przedstawicieli prawie wszystkich krajów, a także miejsc i tworów, o których człowiek nigdy nie słyszał, nawet jeśli ma na ścianie dokładną mapę świata. Ta impreza ma swoje tradycje i rytuały powtarzające się każdego roku. Zawsze świetnie wypada na nich Polska – w osobnym pawilonie blisko głównego wejścia, z profesjonalnie przygotowaną ofertą wszystkich (na oko) regionów. Zawsze są egzotyczne śpiewy i tańce ze zgrabnymi tancerkami (zob. wyżej). Zawsze dzieci dostają sterty pamiątek niedostępnych dla dorosłych. Zawsze geje i lesbijki rozdają największe torby i później w każdym pawilonie można obserwować nobliwe starsze panie i panów mimowolnie reklamujących ideę „Gay & Lesbian Travel”. Zawsze pod koniec, po przejściu jakichś 80 km, nogi już dalej nie chcą… No może nie 80, ale na pewno niewielu mniej 😉

Impreza była bardzo udana, kontakty zostały nawiązane, a bagażnik samochodu prawie się zapadł pod ciężarem zebranych materiałów inspirująco-informacyjnych.

Na przykład taka Sri Lanka. Od jakiegoś czasu o niej myślę, a patrząc na to zdjęcie myślę jeszcze intensywniej:

Algieria też jest ciekawa, ale po zrobieniu tego zdjęcia nie myślę o niej intensywniej…

Co innego możliwość spotkania celebrytów. Ta znana pani przez chwilę pozowała wyłącznie dla mnie. Była bardzo profesjonalna, bo w ogóle się nie ruszała kiedy kadrowałem 😉

Może weźmiemy jakąś popularną personę na którąś fotowyprawę i będziemy ją obfotografowywać na tle skał, wydm, dębów albo dżelad?

Tak o niej mówią obeznani z tematem. Wadi Rum w Jordanii to miejsce jedyne w swoim rodzaju. Z piaszczystej równiny wyrastają tu gigantyczne skały, tworząc niemal surrealistyczny krajobraz. To tak jakby na pustynię przenieść Dolomity albo góry Patagonii. Tylko jeszcze bardziej czadowo, bo niektóre ze skał (osiągających kilkaset metrów wysokości!) wyglądają jakby stworzyła je ręka jakiegoś olbrzyma (np. formacja „przecięta” na pół niczym gigantycznym toporem). Do tego dochodzą wysokie wydmy w różnych kolorach (np. krwistoczerwona), mosty skalne, petroglify i beduińskie obozy (większość z turystami, ale trudno nazwać to miejsce obleganym).

Kiedy byłem tu po raz pierwszy, najbardziej urzekły mnie kształty i kolory. Może w szczególności kolory, ciepłe, miłe dla oka i… obiektywu. Za ponad pół roku moje obiektywy znowu nasycą się tymi widokami. W listopadzie wybieramy się na fotowyprawę do Szwajcarii Bliskiego Wschodu (takim mianem określa się Jordanię ze względu na bezpieczeństwo i stabilność polityczną od wielu lat). Oprócz Wadi Rum zobaczymy Morze Martwe, głębokie i dzikie wąwozy, pozostałości po zamkach krzyżowców i oczywiście słynną Petrę, po której Indiana Jones uganiał na koniu. Oraz mnóstwo innych wspaniałości tego pięknego kraju.

Szczegóły wkrótce, a ja już nie mogę się doczekać…